
Er bestaan ontelbare definities om storytelling te definiëren. Volgens co-auteur Tom Rumes, is het voornamelijk cruciaal een goed onderwerp te hebben én een bijhorende frisse invalshoek te vinden. Twee belangrijke bijkomende ingrediënten zijn bovendien goesting hebben om iets te vertellen en durven de structuur/format te veranderen. Journalisten moeten elk jaar vaak dezelde onderwerpen brengen (eerste schooldag, eerste terrasjesdag, Kerstmis, etc) en qua creativiteit lijkt het vaak op eenheidsworst uit de Aldi. Waarom eens niet afwijken van het clichépad? Wie bijvoorbeeld een reportage moet draaien over de voedselbank heeft de neiging om de typische protagonisten te filmen: een bezoeker, een hulpverlener en iemand van de overheid. Het geheel wordt samen met wat sfeerbeelden in de mixer gestoken en klaar is kees. Waarom niet een lange rij wachtenden filmen en enkel een voice-over hanteren die iets meer vertelt over de hulpbehoeftigen [video]?
Een ander mooi voorbeeld is dat van The New-York Times, die anti-moslimpredikant Terry Jones op een aparte manier in beeld bracht.
Tijdens de presentatie vuurde Tom Rumes nog een aantal woorden af op het publiek die de grenzen van de traditionele storytelling moeten verleggen. Heeft u al gehoord van immersion journalism, automated journalism, newsjacking, mobile journalism of news gamification zoals Endgame syria. Nee? Hoog tijd dat je de blog van How to story in de gaten houdt en het boek van A tot Z doorneemt. Of zoals mijn goede vriend Emiel Goelen zou zeggen: "U leest toch ook?"
Matthieu van den Bogaert
redacteur Marketing Update
Geen opmerkingen:
Een reactie posten