Tweet
De juiste tone of voice vinden voor een fundraising brief is vaak niet eenvoudig. Zo herinner ik me nog uit mijn kindertijd dat we elk jaar een brief kregen met een aantal muntstukken opgeplakt. Het was van één of andere zuster die financiële steun vroeg voor haar projecten. Alhoewel ik stiekem hoopte elke dag zo'n brief te ontvangen - slapend rijk worden was toen al een ambitie van ondergetekende - vond ik dergelijke brieven te pusherig. Twee weken geleden was er ook heel wat emotie rond de tone of voice van een brief die de Vlaamse Liga tegen Kanker had verzonden. Velen vonden de schrijfstijl van directeur Leo Leys te shockerend en had de "bedelbrief" tot doel ons een schuldgevoel aan te praten [lees ook: Leukemiepatiënten kritisch over brief Kom Op Tegen Kanker].
Niet alleen de juiste tone of voice vinden, ook doelgroepselectie en creatief concept zijn een hele uitdaging. We worden elke dag immers omvergeblazen door een tsunami aan boodschappen en bovendrijven is niet eenvoudig. Deze week kwam ik trouwens twee leuke creatieve concepten tegen. Het eerste was een direct mailing op DMPlaza om soldaten te recruteren en tegelijkertijd het imago omver te blazen dat het leger enkel een plaats is voor domoren. Het tweede was eentje van Unicef , niet echt een direct mailing, maar was wel een zeer creatieve manier om een boodschap op een confronterende wijze over te brengen. Op straat werden landmijn-stickers gelegd met de plakkerige zijde naar boven gericht. Als de voorbijganger op de mijn stapte, plakte deze vast aan de schoenen. Op de andere zijde van de sticker stond vervolgens de boodschap: "In vele andere landen was u nu verminkt, Help de slachtoffers van landmijnen". Het effect was enorm, Unicef donaties namen - om het even plastisch te zeggen - explosief toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten